“ ปะจัน ”  โดย  “เขี้ยวจัน ”
ปีที่ 3 : ตามที่ใจสั่งมา……..

ที่นี่….ไม่ใช่คอลัมน์ร้องทุกข์ แต่เป็น การสังคมอุดมปัญญา ลุกขึ้นมา “ทวงสิทธิ” ของการเป็นพลเมืองผู้ตื่นรู้   เจ้าของคะแนนเสียงที่เลือก”ตัวแทน”  ในทุกระดับ ของการปกครองส่วนท้องถิ่น   และการบริหารบ้านเมือง ด้วยข้าราชการ “ตัวแทน” จากส่วนกลาง ทุกกระทรวง ทบวง กรม [ หน้ารวมบทความ ปะจัน]

ตะลึง ตึงตัง ทั่วไทย ทั่วโลก กับคลิปเสียงฉาว….วิพากษ์กันไปทั้งแผ่นดิน กันแล้วนะ…

ประหวัดคิด… นักการเมืองที่ก้าวขึ้นสู่อำนาจในมือ หยิบจับวาง นโยบาย และไหลลงไปสู่แนวปฏิบัติ พวกเขาคือ “ตัวแทน–เรือธง ” ที่เดินออกมาจากระบบประชาธิปไตย ที่เราถวิลหา วางใจ ให้เป็นเรื่องที่ยอมรับกันในการบริหารประเทศ

ประวัติศาสตร์ชาติไทย มีรากแห่งการปกครอง ที่ต้องมี “ทหาร”เป็นรั้วของบ้าน เฝ้าแผ่นดิน ตามชายแดน  โดยรอบที่เรามีพื้นที่ติดกับเพื่อนบ้าน ทิศเหนือ-เมียร์นมา จีน ทิศตะวันตก-เมียร์นมา ทิศตะวันออก-สปป.ลาว กัมพูชา ทิศใต้-มาเลเซีย

“ทหารสี่เหล่า” มีภารกิจที่แตกต่างกันไป ตามชื่อเรียก ยามมีเหตุเภทภัย จากการปกครองของ ฝ่ายการเมือง เราจึงมักคิดถึง “พี่ทหาร” เป็นคนแรกที่จะมาช่วยหยุดยั้ง นักการเมืองชั่ว

ในรอบเกือบ 20 ปี ที่ผ่านมา มีการยึดอำนาจ จากนักการเมือง มาแล้ว 2 ครั้ง ในเชิงเศรษฐศาสตร์ ต้องมีราคา ที่ต้องจ่าย เพราะ “รัฐธรรมนูญ” เป็นอันหมดสภาพ  ต้องยกร่างกันใหม่ การทำประชาพิจารณ์ ต้องใช้เงินราว 3 ถึง 4,000 ล้านบาท จัดเลือกตั้งอีก ในงบประมาณเท่าๆ กัน “กฎหมายรัฐธรรมนูญ”  ฉบับปัจจุบัน ที่ ฉบับที่ 20 และการเป็น “รัฐบาลทหาร” ปกครอง อาจจะถูกตัดสิทธิด้านการค้าขาย  ในหลายเรื่อง จากต่างประเทศ แต่มันคือ ความจำเป็น ที่ต้อง “ผ่าทางตัน” ในยามที่บ้านเมืองต้องเดินหน้า

จึงเป็นที่มา ของการที่นักการเมือง มีความพยายามที่จะมีกฎหมาย ป้องกันการ “การยึดอำนาจ” เหมือนคนที่ต้องฉีดวัคซีน ป้องกัน โควิด-19 แต่ยังไม่สำเร็จ

การบริหารบ้านเมือง ที่ไร้อนาคต กินบ้านเมือง แบบ “มูมมาม” เมื่อประชาชนต้องยากแค้น อดอยาก ตกงาน ธุรกิจเจ๊งคามือ กำลังซื้ออ่อนรูด ชีวิตไร้ความหวัง วังวน การเรียกหา “พี่ทหาร” จะกลับมา…

ความอับอาย… ความไร้เดียงสา… การขาดภาวะผู้นำ… กลายเป็น “ภาพจำ” ซ้ำซาก ที่จะปรากฏ ภาพของพี่ทหาร ในมโนแรก เสมอ…..

การเมือง การทหาร เส้นบางๆ ที่เกิดขึ้นได้ ทั้งรู้ ทั้งสยอง…..

………………………………………………………