“ ปะจัน “  โดย  “เขี้ยวจัน ”

ปีที่ 3 : ตามที่ใจสั่งมา……..

ที่นี่….ไม่ใช่คอลัมน์ร้องทุกข์ แต่เป็น การสังคมอุดมปัญญา ลุกขึ้นมา “ทวงสิทธิ” ของการเป็นพลเมืองผู้ตื่นรู้   เจ้าของคะแนนเสียงที่เลือก”ตัวแทน”  ในทุกระดับ ของการปกครองส่วนท้องถิ่น   และการบริหารบ้านเมือง ด้วยข้าราชการ “ตัวแทน” จากส่วนกลาง ทุกกระทรวง ทบวง กรม [ หน้ารวมบทความ ปะจัน]

เป็นความจริง ตามหัวข่าว เมื่อตามเจาะเซฟ อปท. และลงลึกไปที่ องค์การบริหารส่วนจังหวัด-อบจ. ที่กำลังจะมีการเลือกตั้งกัน ในวันเสาร์ที่ 01 กุมภาพันธ์ 2568 นี้

เลือกตั้งคราวนี้ ดูแปลก ที่เลือกตั้ง “วันเสาร์” ตามปกติมักเป็น วันอาทิตย์ เพราะเป็นวันหยุดราชการ  วันหยุดเอกชน โรงงาน บางพรรคการเมือง จึงป่วนๆใจว่า คนจะมาใช้สิทธิน้อย พาลจะ ชวด ฉลู ขาล เถาะ กันพอดี……

ทำไม…. อยากเป็นนายก อบจ. กันจัง ทำไม พรรคการเมือง ต้องกรีฑาทัพ ลงพื้นที่ มาช่วยหาเสียง มาเชียร์ มาอัดฉีด สารพัดที่จะแบ่งสาย ช่วยคนของพรรคตัวเอง กันแบบแพ้ไม่ได้ ห้ามแพ้ และมีรางวัลอัดฉีดกันไว้ล่วงหน้า แบบจัดหนัก ปรีดิ์เปรม ประเคนเก้าอี้ จองกฐินกันล่วงหน้า กันไปเลย

ฐานเสียงทั้งจังหวัด ไม่ต่างจากการเลือกตั้ง สส. กับงบประมาณ ในการพัฒนาจังหวัดและการสร้างคุณภาพชีวิตให้กับประชาชน ในจังหวัดของตัวเอง

ความกลัดกลุ้มเล็กๆ แต่มีช่องกาหมายที่พอทำได้ คือ ความต้องการรักษาเก้าอี้ตัวเดิม เอาไว้ ข้อกฎหมายระบุว่า ก่อนหมดวาระ 180 วัน ห้ามไม่ให้ นายก อบจ.อนุมัติ หรือกระทำการใดๆ เรียกว่า ฟรีสการทำงาน ดูอึดอัด ชะมัด

แต่หากลาออกจากตำแหน่งก่อนครบวาระ จะกำหนด ให้มีการเลือกตั้ง ภายใน 60 วัน แต่ปล่อยไปจนครบวาระ จะเป็นการเลือกตั้งตามกติกา คือ 45 วัน เห็นช่องว่างของ “เวลา ” กันแล้ว นะ

การเลือกตั้งระดับท้องถิ่น ทั่วประเทศ  เกิดขึ้น ครั้งแรก หลังยุค คสช. คือ เมื่อ 20 ธันวาคม 2563  ดังนั้น จึงเดินทางมาครบวาระ 4 ปี เมื่อ 19 ธันวาคม 2567 ที่ผ่านมา

ก่อนครบวาระ มี นายก อบจ. ลาออก จำนวน 29 จังหวัด ซึ่งมีการเลือกตั้งไปแล้ว-เสียงบประมาณไปแล้ว จึงมีหลายเสียง ระบุว่า ควรมีการรับผิดชอบต่อการนี้-การชิงความได้เปรียบทางการเมือง ( แต่บางรายหลุดโค้ง ถูกล้มแชมป์ กลายเป็น สต.สอบตก) เพราะต้องมีการเลือกตั้ง สมาชิกองค์การบริหารส่วนจังหวัด-สจ. ในรอบใหญ่ ที่จะมีการเลือกตั้ง วันเสาร์ที่ 01 กุมภาพันธ์ 2568 นี้ ทั่วประเทศ พร้อมกัน อีก 47 จังหวัด และจะเกิด เวลาที่ “เขย่ง” กับ สจ. ในอีก 4 ปี ข้างหน้า

หันกลับมา เจาะเซฟ  อบจ. ที่อาจส่งผลให้ นักการเมืองท้องถิ่น “เพิ่มบารมี” จากงบประมาณ แถมล่าสุด นโยบายของกระทรวงมหาดไทย ระบุว่า จะลดดีกรี ความเป็น “นักปกครอง” ของ “ผู้ว่าราชการ” และ “นายอำเภอ” ไปเป็น “นักบริหาร” ตามยุคสมัย 

ที่บอกว่าบ้านเมืองเปลี่ยนไปแล้ว ประชาชนไม่ต้องการ นักปกครอง น่าสงสัย ว่า คนมหาดไทย จะพลิกบทบาท ได้ชั่วข้ามคืน เชียวรึ ? การเป็นนักบริหาร ระดับผู้นำ ย่อมมาพร้อมกับ งบประมาณ บู๊ & บุ๋น ครบองค์ 

ไหน ๆ เจาะเซฟ อบจ. แล้ว ลองเทียบเคียง กับงบของจังหวัดกันหน่อย ปะไร เลือก จาก 14 จังหวัด ที่ได้รับงบเงินอุดหนุน จากรัฐบาล ปี งบประมาณ 2567 ระดับ หนึ่งพันล้าน มีจังหวัดไหนกันบ้าง

    (หน่วย : ล้านบาท)                     

นายก อบจ. มีงบประมาณ การบริหาร ทั้งจังหวัด หลักพันล้านบาท เทียบจังหวัดใหญ่ จังหวัดขนาดอื่นๆ จะมีลักษณะ คล้ายกันลดหลั่นกันไป เช่นนี้

ส่วนราชการ รวมศูนย์ถูกส่งไปจากส่วนกลาง มีอำนาจทางปกครอง  การกระจายอำนาจสู่ท้องถิ่น เป็นการเลือกตั้งในพื้นที่นั้นๆ

เงาเลือนรางจากโครงสร้าง ของ “สองขั้ว” ภายในจังหวัด จึงพอมองเห็น  สายปกครอง-มีผู้ต้องปกครอง  และ สายนักการเมือง-มีประชาชนเป็นฐานเสียง  ประชาชนต้องมองให้ทะลุ ว่า การบริหารจัดการ พวกเขาจะได้รับการพัฒนา และยกระดับคุณภาพชีวิตได้อย่างไร …..

ที่มา :
1. สำนักงบประมาณของรัฐสภา
2.ปีงบประมาณ คือ 01 ตุลาคม-30 กันยายน  ของทุกปี
3.อปท. คือ  องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น