คอลัมน์ “ รู้จริง ถิ่นเฮา”
โดย “น้องดอกคูน”
….เรื่องเล่า อ่านสนุก ซอกมุมของบรรพบุรุษ และมองออกไปเบื้องหน้า ในบริบทของ เศรษฐกิจ สังคม การเมือง เมื่อทุกเรื่องม้วนร้อย เป็นมิติเดียวกัน เหลืองสะพรั่งของดอกคูณ และ เสียงแคน แล่นแต้ มาแล้ว………….

         พูดจาหยาบคายเชียว ยุค สว. ครองเมือง จะมาว่า คำก็แก่ อีกคำก็แก่ ชิ.. ไม่แก่มั่ง ก็แล้วไปนะ…หุ หุ…

        “วัยชรา” ยังเป็นนิยามเดิม คือ อายุ 60  ทั้งที่ อาจยังแข็งแรง หนุ่มฟ้อ สาวปิ๊ง…

        สังคมวันนี้…สับสนกับข่าว ที่ถาโถม โรมรัน จนประสาทเสีย หวาดกลัว ร้อนรุ่ม อารมณ์เสีย ไม่ได้ดั่งใจ ก็ต้องระบายอารมณ์ ด่าทอ แรงร้อน ไม่ต้องกลั่นกรองอารมณ์ สาดใส่ เปิดหน้ากันแบบเห็นๆ จนต้องมี พรบ.ข้อมูลส่วนบุคคล/พรบ.คอมพิวเตอร์ ไว้คอย กำราบ คนนอกแถว

        ชีวิต มี เกิด- แก่- เจ็บ- ตาย กลัวตาย นี่แหละ… ที่ทำให้จิตตก ปั่นป่วนกันไปทั้งเมือง อะไรที่ไม่ได้ดั่งใจ อาจเริ่มปล่อยวาง แต่สุดท้าย เราทุกข์เอง

        ทางธรรม ทางพระ อาจพอช่วยได้ ยามอายุมากขึ้น ต้องหันมา บริหาร “ใจ” ตัวเอง ดูนะ ลองดู คาถาทั้ง 6 นี้ อาจพอช่วยได้บ้างล่ะ

        1 ชรา…แล้ว ควรพึ่งตัวเอง มีเงินเก็บพอเลี้ยงปากท้อง ง่ายๆ เลิกหวัง ว่า จะมีใครมาเลี้ยงดู

        2 ชรา…แล้ว ดูแลสุขภาพ กินอาหารสุขภาพ ออกกำลังกาย ให้ร่างกาย ไม่ให้เป็นภาระใคร

        3 ชรา….แล้ว ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ยิ้มแย้ม ทำกิจกรรมที่ชอบ ไม่ต้องเรียกร้องอะไร จากใคร

        4 ชรา…แล้ว ไม่ต้องกังวล อะไรอีกแล้ว ไม่ต้องไปยุ่งเรื่องของคนอื่นๆ

        5 ชรา….แล้ว ไม่ต้องเที่ยวพูดทวงบุญคุณ กับใคร เรื่องเก่าๆ ให้มันผ่านไปเถอะ

        6 ชรา…แล้ว คิดดี ทำดี พูดดี ให้คนอยากมาช่วยหเลือ ยามที่ต้องมีใคร

        ไงล่ะ….ทำยาก ใช่ไหม..ผู้ใหญ่ วัยนี้ มัก หงุดหงิด ขี้โมโห เอาแต่ใจ ลูกหลาน กระเจิง หนักเข้า ก็ต้อง อยู่คนเดียว

        ลองไหม… ทำตัวน่ารักๆ ดีกับตัวเอง ดีกับครอบครัว ดีกับชุมชน …..