“ปะจัน ” โดย “เขี้ยวจัน ”
ปีที่ 3 : ตามที่ใจสั่งมา……..
ที่นี่….ไม่ใช่คอลัมน์ร้องทุกข์ แต่เป็น การสังคมอุดมปัญญา ลุกขึ้นมา “ทวงสิทธิ” ของการเป็นพลเมืองผู้ตื่นรู้ เจ้าของคะแนนเสียงที่เลือก”ตัวแทน” ในทุกระดับ ของการปกครองส่วนท้องถิ่น และการบริหารบ้านเมือง ด้วยข้าราชการ “ตัวแทน” จากส่วนกลาง ทุกกระทรวง ทบวง กรม [ หน้ารวมบทความ ปะจัน]
การเมืองไทย ไม่มีอะไรแน่นอน สะท้อน สะเทือน จากหลายเหตุการณ์ทำให้เราได้เห็น เหมือนกระจก ฉายส่องไป..มา ยิ่งแดดกล้า ลมแรง ยิ่งวับวาว…
ยามรุ่งเรือง บางเรื่องเป็นน้ำผึ้งหยดเดียว ยังโจทย์เปลี่ยน พลิกคว่ำ พลิกหงายได้ อาจต่างจากโจทย์เดิมที่นักการเมืองระดับประเทศ วิ่งเข้าหานักการเมืองระดับท้องถิ่น ที่เรียกอีกคำว่า “บ้านใหญ่” เพื่อกวาดคะแนนเสียง สร้างฐานของพรรค เหมือนฐานะปิรามิด ที่จะเดินหน้าขึ้นไปสู่ระดับ ประเทศ
การเลือกตั้งระดับท้องถิ่น กำลังจะเกิดขึ้น อาทิตย์ 11 มกราคม 2569 นี้ คือ การเลือกตั้งระดับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น–องค์การบริหารส่วนตำบล–อบต. อันเป็นฐานเล็ก ล่างสุดของลำดับชั้น โครงสร้างเชิงอำนาจ
ถอดรหัส บทเรียน จาก “น้ำท่วมหาดใหญ่” เห็นทีนักการเมือง อาจต้องปรับโจทย์คิดใหม่กันละ ความหวังของประชาชน คือ การมีนักการเมืองท้องถิ่น อยู่ใกล้ตัว ใกล้ปัญหา มองเห็นปัญหา และช่วยชาวบ้าน นั่นแหละเป็นการ หาเสียงล่วงหน้า กี่สมัย ก็เลือกนะ
มีนักการเมืองท้องถิ่น ให้เห็นกันหลายคนว่า พวกเขาขยับฐาน ยกระดับตัวเอง จากท้องถิ่น ก้าวขึ้นไปเป็นระดับประเทศ คือ สส. รัฐมนตรี นายกรัฐมนตรี
เมื่อถึง ระดับประเทศ ก็มักมีการหวนกลับลงมา หยั่งฐาน เขย่าความมั่นคงแห่งอำนาจ/ตำแหน่งของตัวเองให้ยืนยาวนาน เท่าที่จะนานได้ เวียน เวียน อยู่แบบนี้ มาหลายชั่วอายุของการปกครองระบบประชาธิปไตย ที่ใช้เสียงข้างมาก ใช้มือของ กลุ่มบุคคลที่เรียกว่า เป็นตัวแทนของประชาชน
กาลนี้ เมื่อเกิดน้ำท่วมใหญ่ ที่อำเภอหาดใหญ่ สิ่งไม่คาดฝันคือ การบริหารงานของนักการเมืองระดับท้องถิ่น ที่มีการตั้งคำถาม เรื่อง การป้องกันอุทกภัย มากกว่า ที่จะต้องมีการเยียวยา เพราะความเสียหาย ไม่อาจเรียกกลับคืน โดยเฉพาะการสูญเสียชีวิต
กระแสจึงตีกลับ บ้านใหญ่ ทำเรื่องใหญ่ให้เสียหาย จึงเป็นชนวนวิ่งไปถึง นักการเมืองระดับประเทศ บนเส้นทางเดียวกัน กับที่เขามา
ชั้นเชิงการเมือง ถึงก้าวสู่แดน “ชี้เป็น ชี้ตาย” ดั่งสายชนวน ที่วิ่งจากภาตใต้ เข้าหาส่วนกลาง ที่ต้องรีบดับ ก่อนการเลือกตั้งจะมาถึง ราว ต้นปี 2569 นี้
เส้นศร วิ่งไป วิ่งมา วิ่งกลับ ช่างเป็นบุคลิกเฉพาะตัวของการเมืองไทย/นักการเมืองไทย ยิ่งนัก………
Leave a Response