“ปะจัน ”  โดย  “เขี้ยวจัน ”
ปีที่ 3 : ตามที่ใจสั่งมา……..

ที่นี่….ไม่ใช่คอลัมน์ร้องทุกข์ แต่เป็น การสังคมอุดมปัญญา ลุกขึ้นมา “ทวงสิทธิ” ของการเป็นพลเมืองผู้ตื่นรู้   เจ้าของคะแนนเสียงที่เลือก”ตัวแทน”  ในทุกระดับ ของการปกครองส่วนท้องถิ่น   และการบริหารบ้านเมือง ด้วยข้าราชการ “ตัวแทน” จากส่วนกลาง ทุกกระทรวง ทบวง กรม [ หน้ารวมบทความ ปะจัน]

จับโป๊ะ พบว่า เมื่อไมค์มาจ่อให้พูด ยังไม่เคยได้ยินว่า นักการเมืองพรรคใด คนใด จะมีนโยบายว่าจะปราบคอร์รัปชั่น อย่างจริงจัง อย่างรัฐบาลที่แล้ว ก็ไม่เคยออกมาพูด พอหมดอายุขัย ยังมีการไปแคะว่า มีพวกพ้อง เข้ามาไชชอน รับงานภาครัฐเจาะงบ รับเงินเข้ากระเป๋ากันเปรมปรี ส่งกันในโลกออนไลน์ กระจายๆ เมื่อไม่มีการออกมาปฎิเสธ แสดงว่า ยอมรับ ใช่ไหม ??

ปัญหาใหญ่ที่เกาะกิน และรู้กันทั่วโลกว่า ประเทศใดที่มีการ คอร์รัปชั่น จะเป็นตัวถ่วงความเจริญของระบบเศรษฐกิจ เราจึงติดกับดัก กับปัญหานี้ มาแล้วไม่น้อยกว่า 20 ปี โดยยังไม่มีท่าทีว่าจะลดลง และยังไม่มีคำ คำนี้ออกจากรัฐบาล ซึ่งเป็นผู้บริหารประเทศ

คอร์รัปชั่น จึงยังอยู่ ยังมี และแยบยล ลงรากลึกกับสังคมไทย น่ากังวลใจกับบ้านเมืองที่จะส่งต่อไปให้คนรุ่นลูกหลาน

การเผยแพร่ข้อมูลในยุคออนไลน์ กระจายตัวได้รวดเร็ว กว้างขวางรับรู้กันทั่วไป หากต่อต้าน ลงมือทำอย่างจริงจัง จริงใจ ย่อมสัมฤทธิผล แต่หากตรงกันข้าม ย่อมค้างคา ลุกลาม อย่างที่เรารู้ เราเห็นกัน

มีข้อความ จากองค์กรต่อต้านคอร์รัปชั่น (ประเทศไทย)-ACT ทำสรุปออกมาไว้ ให้คิดตามกัน น่าสนใจว่า เพราะเหตุใด  นักการเมืองจึงไม่มีนโยบาย ไม่ชอบพูดถึง เรื่องการปราบปรามคอร์รัปชั่น ทำหูทวนลม หูตึง ตาบอดสีขึ้นมาทันควัน เหตุผล หลักๆ น่าจะเป็น คือ

ความเกรงใจ พรรคพวกเดียวกันทั้งนั้น เครือข่ายของสังคมไทย รู้จักกันในแวดวงอีลีท สังคมคนมีเงิน มีอำนาจ นักธุรกิจที่รับงานสัมปทานของรัฐ

ทีข้า ทีเอง เมื่อโอกาส มาพร้อมกับอำนาจ ต้องรีบฉวย มีเวลาน้อย เมื่อผลัดกันขึ้นมาบริหารประเทศ จึงเก็บหมากไว้ เป็นฝ่ายค้าน ฝ่ายแค้น เก็บกำแผลไว้ เพื่อต่อรอง ตามที่เราเห็นประจักษ์เป็นข่าว นั่นแหละ

มีนักการเมืองคนไหน ที่ไม่มีแผลกันบ้างไหม ?

คำ คำนี้ “คอร์รัปชั่น” จึงเป็นคำเลี่ยง ที่ไม่พูด ของนักการเมือง ลองทบทวนกันดูนะ ว่า ใช่ไหม ??