คอลัมน์ “ รู้จริง ถิ่นเฮา”
โดย “น้องดอกคูน”
….เรื่องเล่า อ่านสนุก ซอกมุมของบรรพบุรุษ และมองออกไปเบื้องหน้า ในบริบทของ เศรษฐกิจ สังคม การเมือง เมื่อทุกเรื่องม้วนร้อย เป็นมิติเดียวกัน เหลืองสะพรั่งของดอกคูณ และ เสียงแคน แล่นแต้ มาแล้ว………….     

       ผลข้างเคียง ก้อนใหญ่ ของโควิด-19 ที่เกิดกับมนุษย์ คือ การอพยพจากเมืองใหญ่ กลับบ้านเกิด นับเป็นความย้อนแย้ง ตามธรรมชาติ ครั้งแรกในรอบกว่า 30 ปี ของการพัฒนา เติบโตทางเศรษฐกิจ ที่กระจุกในเมืองใหญ่

       หากไม่เกิดสถานการณ์ เชื้อร้าย โควิด-19 นี้ เรายังมองไม่เห็นว่า การเปลี่ยนแปลง ในลักษณะนี้ จะเกิดขึ้นเมื่อใด….

       ในมุมของการกังวล  วิกฤติ ทุกข์ร้อน  ยังมีมุมดีๆ ที่เกิดขึ้น คือ เมื่อพวกเขา-คนหนุ่มสาว กลับบ้านเกิด มีการพูดคุย รวมพลังกัน จากประสบการณ์ที่เก็บกำมานั้น นำมาพัฒนาบ้านเกิดของพวกเขาเอง

       ที่ตำบลบ้านค้อ อำเภอเมือง ขอนแก่น-บ้านเฮา  จักรพงศ์  เพ็ชรแสน นายกเทศมนตรีตำบลบ้านค้อ คนปัจจุบัน วัย 41 เพิ่งลงสมัครเป็นสมัยแรก ก็เข้าป้าย ตามตั้งใจ ที่จะกลับมาพัฒนาบ้านเกิด

       ตัวเขาเอง มีความสามารถพิเศษ ชนิดหาตัวจับยาก  เป็นนักดนตรี คนรุ่นใหม่ที่หลงใหล เสียงแคน ของบ้านเฮา จบนาฏศิลป์ ด้านดนตรี เป่าแคนได้เด็ดดวง เคยเป็นสมาชิกวง “โปงลางสะออน“ กับ “พี่อี๊ด“ เดินสายมาทั่วประเทศ และในต่างแดน ก็เคยตะลุยกันมาแล้ว

       แสดงไป สนุกไป กับวัยสะออน  เมื่อกลับมาตั้งหลักที่บ้านเกิด จึงบรรเจิด หลายเรื่อง และมองเห็น ว่า บ้านเฮา น่าอยู่ สุขใจแท้…

       ตามนโยบายของทางจังหวัดขอนแก่น ที่มีการเพิ่มพื้นที่สาธารณะ เป็นที่สันทนาการของชุมชน พักผ่อนหย่อนใจ ออกกำลังกาย  สุขภาพ แข็งแรง ปลอดโรค และที่สำคัญมีคุณภาพชีวิต ที่ดี

       กิจกรรม ใน “วันพ่อ-05 ธันวาคม 2564“ จึงเป็นการ ชวนผู้คนในชุมชน มาช่วยกันทำงาน จิตอาสา ขุดลอกบึง บนพื้นที่ขนาดราว 7 ไร่  นำวัชพืช ออกจากบึง นำไปทำปุ๋ย ส่วนหนึ่ง รวมไว้ใน “เสวียน“

       หาก ได้รับการสนับสนุน งบประมาณ คาดว่าจะใช้เวลาอีกราว 6 เดือน จุดนี้ จะเป็นประโยชน์กับชุมชน มากกว่า 2 พันครอบครัว โดยรอบ

       “วันพิเศษ“ ที่มีการเรียกขานกัน อาจเป็นวันสมมุติ แต่พบว่า…จะพิเศษ สมบูรณ์ เมื่อมีการลงมือทำ จริงจัง และเราได้รำลึกถึง “คนบนฟ้า“  ได้ ทุกคืนวัน…..